Wat is er aan de hand in Congo?
DR Congo is het grootste land van Afrika en één van de armste landen ter wereld. Het land is wel heel erg rijk aan grondstoffen, maar niet in staat om te voorzien in de eerste levensbehoeften van de bevolking.
Sinds de onafhankelijkheid in 1960 kent de Democratische Republiek Congo een geschiedenis van conflicten. De burgeroorlog en genocide (moord op een heel volk of ras) in Rwanda had grote impact op DR Congo en leidde tot een burgeroorlog van 1997 tot 2003. Buurlanden hadden ook een grote invloed bij dit conflict. Oeganda en Rwanda steunden de rebellen en Angola, Nambië en Zimbabwe stonden aan de kant van het regeringsleger.
Na het tekenen van de vredesakkoorden met de buurlanden in 2002 bleef het nog onrustig in DR Congo. Terwijl de buitenlandse troepen al waren teruggetrokken en er een overgangsregering was gevormd waar ook rebellen (verzetters tegen het heersende gezag) plaatsvonden. Rebellenbewegingen bleven vooral in het oosten van het land actief.
In juli 2006 werden de eerste democratische verkiezingen in 45 jaar gehouden. Joseph Kabila werd gekozen en kreeg meteen en moeilijke taak. Namelijk om de buitenlandse milities het land uit te krijgen en om de rebellen te ontwapenen. Hierdoor kwam er opnieuw strijd tussen het regeringsleger en de rebellen. In 2011 waren er opnieuw verkiezingen, hierbij kwamen gewelddadigheden bij kijken, die met name gericht waren tegen politieke opponenten en hun aanhangers.
Begin 2012 is de crisis opgelopen en wordt de burgerbevolking opnieuw getroffen, met als gevolg dat veel mensen vluchten vanwege de gevechten tussen rebellenbewegingen. (O. a. M23 en het Congolese leger in Noord Kivu.) In Zuid Kivu is het ook nog steeds onrustig.
Dorpen worden op dit moment geplunderd en kinderen worden gedwongen om mee te vechten. Rebellengroepen en het nationale legers plegen verkrachtingen en ook steeds meer burgers doen dit. Sinds 1998 zijn er 5,4 miljoen Congolezen omgekomen, waarvan de meerderheid door malaria, diarree, longontsteking en ondervoeding. Op dit moment zijn er 2 miljoen Congolezen op de vlucht. Het dodenaantal is zo hoog dat er gemiddeld 1000 tot 2000 mensen per dag sterven.
De gezondheidszorg in DR Congo is zeer slecht en mensen hebben er ook onvoldoende toegang door. (Door geweld, ontoegankelijke wegen en gebrek aan vervoersmiddelen.) In Zuid Kivu heeft 42% van de kinderen nog nooit onderwijs gevolgd. De scholen die er zijn liggen voor een deel in puin en er is een tekort aan stoelen, tafels en lesmateriaal.